Zgodnie z standardem GHG Protocol całkowitą sumę emisji gazów cieplarnianych można wyliczyć dla przedsiębiorstwa, produktu, usługi, wydarzenia, gminy, miasta, państwa oraz osoby prywatnej. Do obliczeń śladu węglowego uwzględnia się emisję następujących gazów cieplarnianych:

- dwutlenku węgla
- metanu
- podtlenku azotu
- sześciofluorku siarki
- perfluorowęglowodorów (PFC)
- fluorowęglowodorów (HFC)
- trójfluoreku azotu

W dzisiejszym artykule skupię się na czynnościach jakie należy wykonać, aby obliczyć ślad węglowy przedsiębiorstwa.

Ślad węglowy przedsiębiorstwa

Zgodnie z definicją śladu węglowego będzie to całkowita suma emisji gazów cieplarnianych wyemitowanych przez przedsiębiorstwo. Tylko... kiedy zaczyna, a kiedy kończy się przedsiębiorstwo?

Z pomocą przychodzi definicja granic operacyjnych oraz organizacyjnych bardzo precyzyjnie wyjaśnionych na stronach GHG Protocol. Wyznaczenie granic polegaja na identyfikacji emisji, które mają zostać uwzględnione w inwentarzu gazów cieplarnianych firmy.

Poniżej przedstawiam elementy obowiązkowe w obliczeniach śladu węglowego przedsiębiorstwa.

Część I Określenie granic

Raporty, zarówno śladu węglowego jak i zrównoważonego rozwoju powinny charakteryzować się istotnością. Oznacza to, że powinny odzwierciedlać informacje istotne dla zewnętrznych i wewnętrznych odbiorców raportu. Informacją istotną jest wielkość emisji za którą odpowiada dane przedsiębiorstwo.
Dlatego ważnym aspektem istotności jest określenie granic organizacyjnych oraz operacyjnych.

Granice organizacyjne mogą się dzielić na te związane z udziałem w kapitale oraz te związane z udziałem w kontroli. Udział w kapitale uwzględnia emisje proporcjonalne do procentowego udziału własnościowego organizacji w danym przedsięwzięciu lub zakładzie, natomiast udział w kontroli uwzględnia emisje gazów z operacji nad którymi sprawuje kontrolę. Istnieją dwie możliwości sprawowania kontroli: operacyjne lub finansowe.

Wynikiem części I obliczania śladu węglowego jest zdefiniowane granicy organizacyjnej (żeby rozpoznać zakres działalności tej firmy), a następnie ustanawia się granice operacyjne, czyli określenie źródeł pośredniej lub bezpośredniej emisji.

Część II Identyfikacja źródeł emisji gazów

W następnym kroku, w ramach granic operacyjnych i organizacyjnych, należy zidentyfikować procesy powodujące emisję gazów cieplarnianych mogących powstawać w zakresie 1, zakresie 2 oraz zakresie 3.

Zakres 1 Bezpośrednie emisje gazów cieplarnianych
Bezpośrednie emisje gazów cieplarnianych pochodzą ze źródeł, które są własności firmy lub są przez nią kontrolowane np. emisja z własnych kotłów, pieców lub pojazdów, systemów chłodniczych.

Zakres 2 Pośrednie emisje gazów cieplarnianych
Zakres 2 obejmuje emisje gazów cieplarnianych z produkcji zakupionej energii elektrycznej lub ciepła.

Zakres 3 Bezpośrednie emisje gazów cieplarnianych
Są to inne pośrednie emisje które można podzielić na następujących 15 kategorii:
Emisje Upstream
- zakupione towary i usługi
- dobra kapitałowe
- emisje związane z energią i paliwami nieujęte w zakresie 1 i 2
- upstream - transport i dystrybucja
- odpady powstałe w wyniku działalności
- podróże służbowe
- upstrem - wynajęte aktywa

Emisje Downstream
- downstream - transport i dystrybucja
- przetwarzanie sprzedanych produktów
- użytkowanie sprzedanych produktów
- postępowanie ze sprzedanymi produktami po zakończenie ich użytkowania
- downstream - wynajęte aktywa (leasing)
- franczyzny
- inwestycje

Część III Zebranie danych i wykonanie obliczeń

Chcąc wykonać obliczenia dla poszczególnych zakresów należy wymnożyć przez wskaźnik emisyjności zużycie powodujące emisję, a następnie przedstawić wyniki w podziale na odpowiednie zakresy.